Ωδή στους Μεγάλους Υποκριτές
Και πως είναι η αγωνία
που έριξαν στη φυλακή.
Σαν τις σιωπές που μοιάζουν του θανάτου;
Οι σιωπές μοιάζουν του θανάτου;
Τότε τι είναι οι ανάσες,
ανάμεσα στις λέξεις στα ποιήματα.
Η σιωπές στο θέατρο.
Είναι οι ανθρώπινες σιωπές;
Τις έχεις δει στα χέρια των μεγίστων
σαν τον Μπράντο,τον Μακ Κέλλεν.
Του Βεάκη, του Πατσίνο.
Κι ενός μικρού
στο θίασο της Κοντοβάζαινας στο μπουλούκι του ΄52;
Αχ και να μπορούσα να είμαι ένας
και παντού.
Τότες να δεις αν θα μπορούσαν
να φυλακίσουν τα όνειρα.
Και τις σιωπές πως θ΄άφηνα
σαν τον κορυδαλλό στο χιονιά.
Μην γυρεύεις να με δεις.
Ανασαίνω.
Νοιώσε με.
Αν τη ζωή δεν ευχαριστιέσαι
άδικα ξοδεύεις την ανάσα του θεού.
ανάμεσα στις λέξεις στα ποιήματα.
Η σιωπές στο θέατρο.
Είναι οι ανθρώπινες σιωπές;
Τις έχεις δει στα χέρια των μεγίστων
σαν τον Μπράντο,τον Μακ Κέλλεν.
Του Βεάκη, του Πατσίνο.
Κι ενός μικρού
στο θίασο της Κοντοβάζαινας στο μπουλούκι του ΄52;
Αχ και να μπορούσα να είμαι ένας
και παντού.
Τότες να δεις αν θα μπορούσαν
να φυλακίσουν τα όνειρα.
Και τις σιωπές πως θ΄άφηνα
σαν τον κορυδαλλό στο χιονιά.
Μην γυρεύεις να με δεις.
Ανασαίνω.
Νοιώσε με.
Αν τη ζωή δεν ευχαριστιέσαι
άδικα ξοδεύεις την ανάσα του θεού.
