"Κανένας στίχος σήμερα
δεν κάνει ανατροπές.
Δεν κατεβάζει μάζες στις σκάλες των θερινών ανάκτορων
ούτε ανεβάζει οπλίτες στα κανόνια του Αβρόρα.
Ίσως οι στίχοι σήμερα φτιάχνουν Οδησσούς
ίσως Σρεμπενίτσες και Βαγδάτες.
Πάντως σαν κάθομαι ξεβράκωτος
στην άσπρη χέστρα
ο στίχος μου φέρνει σφίξιμο στο υπογάστριο
σπασμούς στη ροδέλα του πρωκτού.
Και τέλος
ένα ηχηρό πλατσ.
Μια σταγόνα νερού,
μπλουμ
και μια κουράδα που βυθίζεται γενναία ωσάν Τιτανικός να κόβεται στη μέση.
Η σαν το Ηράκλειον αύτανδρη πηγαίνει.
Αυτός είναι ο στίχος σήμερα αγαπητέ μου
κύριε Φιλέα Φόγκ.
Η γενιά των πενήντα και βάλε.
Κάνε ταξίδι αν μπορείς πλέον σε 80 ημέρες.
Εδώ ο Μπράνσον και δεν τα κατάφερε
Ποτέ.....
Το ποτέ είναι τρομακτική λέξη!"
δεν κάνει ανατροπές.
Δεν κατεβάζει μάζες στις σκάλες των θερινών ανάκτορων
ούτε ανεβάζει οπλίτες στα κανόνια του Αβρόρα.
Ίσως οι στίχοι σήμερα φτιάχνουν Οδησσούς
ίσως Σρεμπενίτσες και Βαγδάτες.
Πάντως σαν κάθομαι ξεβράκωτος
στην άσπρη χέστρα
ο στίχος μου φέρνει σφίξιμο στο υπογάστριο
σπασμούς στη ροδέλα του πρωκτού.
Και τέλος
ένα ηχηρό πλατσ.
Μια σταγόνα νερού,
μπλουμ
και μια κουράδα που βυθίζεται γενναία ωσάν Τιτανικός να κόβεται στη μέση.
Η σαν το Ηράκλειον αύτανδρη πηγαίνει.
Αυτός είναι ο στίχος σήμερα αγαπητέ μου
κύριε Φιλέα Φόγκ.
Η γενιά των πενήντα και βάλε.
Κάνε ταξίδι αν μπορείς πλέον σε 80 ημέρες.
Εδώ ο Μπράνσον και δεν τα κατάφερε
Ποτέ.....
Το ποτέ είναι τρομακτική λέξη!"
